و هكذا عادت السماء لتمطر زخات الموت من جديد
و لترسل اشعتها البارده
فوق قلبى
و ها عاد الصدى يردد لحنه الجنائزى الحزين
ليعلن انشقاق الشريان مره اخرى
فلتعزفى ايتها السماء لحنك الجنائزى
و لتعلنى موت اخر عاشق
و لتعلنى موت اخر راهب فى العشق
هيا اعلنوا معى
عن موت اخر قديس فى عالم الغرام
و ايضا اعلنوا انشقاق القمر
و ضمور الوتين
و نزف الشريان
و هكذا يا ساده لم يعد الا صوت الصدى قادم من بعيد
ليعلن فى مشهد دموى
عن اشقاق البطين
و موت الدم فى الوريد
فلتفتحى ايتها القبور ابوابك
فما عاد امامى
الا صوت الموت و حفيفه
استشعر الموت يدنو رويدا رويدا
يقترب يقترب يقترب يقترب
و ها هى الشمس ترسل شعاع الموت
ليخترق كبدى
و ليحرق احشائى
ليبعثرنى
ليشطرنى
فى مشهد رهيب
ارقد الان امام المذبح
يرتلون ادله موتى
و يعبثون باخر انفاسى
و كأننى اضحيه فى عيد
يتسابق الكل لذبحها
وداعا يا فجرا اشرق فى عمرى الحزين
وداعا يا انشودتى المقدسه
وداعا يا اميره القلوب الرقيقه
اااااااااااااااااه يا جرحى المسموم فى كبدى
اااااااااااااه يا طعنات الزمن الغادر فى احشائى الممزقه
اااااااااااااااه و الف اه لفراقك يا اميرتى
وداعا كلمه سطرها دمى و دمعى
دمى النازف من شريانى المشقوق
و دمع يهطل بزخات شتويه عنيفه
و كأن عينى صارت سماء مفتوحه بالدموع
و داعا يا فجر احلامى
وداعا يا كل الامانى و المنى
وداعا يا عمرى و يا كل عمرى
وداعا يا املى و يا كل املى
وداعا يا تاج رأسى و جوهرتى المكنونه
ما عاد صوت عشق
ما عاد لون اخر
الابيض يلفنى فى انحائى
الارض بيضاء
السماء بيضاء
ملابسى بيضاء
حتى وجهى تبدل للشحوب
نعم انه الموت
فقد اعلنوا موتى منذ قرون
و الان جاء موعد الدفن
فمهلا عند دفنى
و ترفقوا بى
فكم كانت تلك الروح هائمه فى ملكوت العشق
اليوم تدفن فى التراب
و يهال عليها الحصى
لتعلنوا معى
عن موت قلب احب كل الناس
و لم يحبه احد
لتعلنوا عن موت رجل
تمنى من الدنيا قمر
و لكن القمر غاب
و النور غاب
و الفجر غاب
و مات كل شىء
و ما عادت قمر
فلتعلنوا يا ساده موت عاشق قمر
اليكِ يا من وهبتينى الحياه
ساهبكِ موتى
ليعلم كل الناس
ان عمرى كله
لا يساوى لحظه من عمرك
فقد خلقكِ الله لرسم السعاده فى القلوب
فانتِ يا اميرتى اميره القلوب
مخلوق غريب
تفردتِ فى كل شىء
حتى فى موتى تفردتِ
فصورتك لم تفارق خيال
عند خروج الروح من الوتين
نعم ايها القمر الغائب
سيدفن الجسد
و لكن روحى ستظل بكِ هائمه
فانا و ان كنت ميتا
ساظل ملاكك الحارث
عفوا ايتها النبيله النقيه الطاهره
عفوا ايتها القديسه فى زمن الذئاب
عفوا ايها القمر الباهى فى عصر الظلمات
فقد وجدتِ فى الزمن الخطأ
فمثلك كانوا يعيشون فى عصور الفرسان
عفوا ايتها النبيله
فدموعى احرقت اوراقى
و الم الموت يقتلنى
لم اكن اعلم ان فراقك موت
و لكننى الان استشعر باننى فى التراب
فبدونك كل رسائلى ناقصه
و حيثيات وجودى باهته
و الوانى معتمه
فانا بكِ كل شىء
و بدونك لا شىء
و ها قد غبتِ يا قمر
هيا اسحبوا الروح
و استعدوا لعزف اللحن الجنائزى
فقد مات عمر